Een proefschrift voorbereiden buiten de universiteit, hoe gaat dat eigenlijk? Goede begeleiding is essentieel en dat heb ik gelukkig goed voor elkaar. Maar als eenzame buitenpromovendus mis ik lotgenoten en sparringpartners.
Het is al weer anderhalf jaar geleden toen bij mij het idee ontstond voor een promotieonderzoek over huisstijl van gemeentelijke organisaties. Het was een serieus plan dat ik echt wilde uitvoeren, dus moest ik iemand vinden in de wetenschappelijke wereld die mijn idee interessant vond.
Via Erik Gerritsen -toen kennisambassadeur van de gemeente, en zelf bezig met een proefschrift- kwam ik in contact met Rob van Es. Rob is organisatiefilosoof en docent aan de Universiteit van Amsterdam (UvA). Een paar maanden daarna kwam ik in contact met Noelle Aarts, bijzonder hoogleraar strategische communicatie aan de UvA. Noelle wordt onder andere door ABC gesponsord.
‘So far so good’, meer dan dat zelfs want ik had een promotor en een beoogd co-promotor gevonden. Noelle en Rob zijn fantastische gesprekspartners. Na iedere afspraak ga ik steevast vol inspiratie en nieuwe ideeën naar huis. Maar dan begint het eigenlijk pas.
Verdwalen en aanscherpen
Eenmaal thuis gaat er letterlijk weer een wereld voor me open, boordevol mogelijkheden. Ik verdwaal in concepten en onderzoeksrichtingen, vind het lastig om ideeën te koppelen aan concrete onderzoeksvragen. En daar dan weer een samenhangend geheel van te maken. Gelukkig sta ik daarin niet alleen. ‘Het afbakenen en komen tot een onderzoekbare vraag is een hels karwei’ volgens een artikel over buitenpromovendi.
Noelle heeft me aangeraden om te oefenen met een soort elevator pitches. Haar advies: scherp je onderzoek aan door het kort en bondig aan zoveel mogelijk mensen te presenteren. Daarom ben ik op zoek naar nieuwe gesprekspartners. In de praktijk maar ook in de wereld van de wetenschap.
Ook lijkt het me heerlijk regelmatig van gedachten te wisselen met lotgenoten, mensen zoals ik die vanuit de praktijk proberen van een mooi idee iets wetenschappelijks te maken. Om elkaar te helpen, ervaringen te delen en het eenzame zoeken en dwalen te doorbreken.
Self made onderzoeker
Wat niet bepaald bijdraagt aan het doorbreken van deze eenzaamheid, is het feit dat ik ondanks de begeleiding van Noelle en Rob geen ‘officiële status’ kan krijgen bij de UvA. Dan gaat het om toegang tot wetenschappelijke informatie zoals vakliteratuur, vaktijdschriften, trainingen en workshops over onderzoeksmethodieken etc. Gelukkig heb ik intussen een oplossing gevonden voor de toegang tot wetenschappelijke literatuur. Via het UB-pasje van iemand anders kan ik bijna alles vinden en inzien.
In de praktijk
Praktisch gezien zit ik een dag per week thuis of in de UB te lezen, te zoeken, te schrijven of na te denken. Dit versterkt het idee van ‘self made onderzoeker’. Ook vergroot het de gedachte soms onnodig lang rond te dwalen in al het mooie materiaal dat ik tegen kom.
Die ene dag per week gaat snel voorbij, te snel. Het is een fantastisch mooie bezigheid en ik wil voortgang boeken. Vandaar de wens om het goed en efficiënt aan te pakken. Nieuwe sparringspartners zouden daarbij kunnen helpen. Sparringspartners tegen wie ik mijn ideeën aan kan houden waardoor ik ze kan aanscherpen.
Heb je interesse en een half uurtje tijd? Ben je goed in het stellen van kritische vragen? Laat het me weten, dan vertel ik je graag kort en bondig waar mijn onderzoek over gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten